PODEJŚCIA PSYCHOTERAPEUTYCZNE

Psychoterapia jest procesem bardzo różnorodnym a założone cele osiąga się w trakcie jej trwania na wiele sposobów, przy zastosowaniu technik opierających się na różnych założeniach teoretycznych. Najbardziej powszechna klasyfikacja dzieli psychoterapię na 4 główne nurty, które nazywa się podejściami psychoterapeutycznymi.

PODEJŚCIE PSYCHODYNAMICZNE

Terapeuci psychodynamiczni skupiają się w głównej mierze na odkrywaniu z pacjentem jego nieuświadomionych pragnień, myśli i konfliktów. Interpretacja tych treści umożliwia ich świadome opracowanie, co ostatecznie może manifestować się w postaci ustąpienia dolegających objawów (np. lęku, który był konsekwencją nierozwiązanego konfliktu wewnętrznego). Cel ten osiągany jest przez analizę przebiegu relacji terapeutycznej i towarzyszących jej emocji, pragnień i zachowań, które pojawiały się w przeszłości w kluczowych relacjach pacjenta z bliskimi osobami.

PODEJŚCIE POZNAWCZO-BEHAWIORALNE

Podejście poznawczo-behawioralne opiera się na założeniu, że duża część zaburzeń psychicznych jest następstwem nieadaptacyjnych i sztwynych przekonań i wyuczonych w ciągu życia nieadekwatnych sposobów radzenia sobie. Zadaniem terapii poznawczo-behawioralnej jest zatem ich identyfikacja i zmodyfikowanie, w taki sposób by dostosować je do rzeczywistości. W nurcie tym, jak sama nazwa wskazuje, stosuje się techniki poznawcze (np. przeformułowywanie myśli) i behawioralne (np. ćwiczenie nowych zachowań w sprawiających trudność sytuacjach). Zadaniem terapii jest m.in. wyposażenie pacjenta w narzędzia, dzięki którym będzie mógł bardziej efektywnie radzić sobie z bieżącymi problemami. Współczesna terapia poznawczo-behawioralna korzysta również z podejścia humanistycznego (m.in. Gestalt) i myślenia egzystencjalnego.

PODEJŚCIE HUMANISTYCZNE

Terapeuci humanistyczni uznają, że ludzie nie zawsze mają wpływ na to, co ich spotyka, ale w każdym, nawet najtrudniejszym momencie, mają możliwość decydowania o sobie. Terapeuta ma jedynie towarzyszyć klientowi, który ma samodzielnie nadawać sens swojemu życiu. W podejściu tym zakłada się, że człowiek dąży do samorozwoju, a zadaniem terapeuty jest wspieranie klienta w rozwijaniu jego potencjału i zasobów. Najpowszechniej stosowanym rodzajem podejścia humanistycznego w Polsce jest terapia Gestalt. Kładzie ona silny akcent na dostrzeganie wrażeń płynących z ciała i interpretowanie ich w kontekście przeżywanych aktualnie emocji. Jedną z bardziej popularnych technik jest odgrywanie ról, np. siebie samego sprzed lat, co ma ostatecznie ułatwić integrację dawnych i obecnych doświadczeń w spójną całość.

PODEJŚCIE SYSTEMOWE

Specyficzne dla terapii systemowej jest traktowanie jednostki jako części systemu (rodziny) i podsystemu (rodzicielskiego czy małżeńskiego). To ujęcie uwzględnia szczególną rolę rodziny w powstawaniu i utrzymywaniu się dysfunkcji psychicznych jej członków. W trakcie terapii identyfikuje się nieprawidłowe relacje w rodzinie, takie jak uwikłanie czy wrogość. Terapia systemowa ma na celu usprawnienie komunikacji tak, by jednostki w relacji rodzinnej potrafiły odczuć własną autonomię. Zmiana ta, poza oczywiście korzystnym wpływem na rodzinę, ma wpływać pozytywnie również na funkcjonowanie jej członków poza nią.

Napisz do nas

Nie ma nas teraz w pobliżu. Zostaw wiadomość, a odpiszemy najszybciej jak to możliwe :)

Not readable? Change text.